Natuurlijk gaan we gewoon door met Vers op Zondag. Wie wil het zondagse moment nog missen? We zijn toe aan de zesde serie, met dertig dichters. Vandaag aflevering 147: Anneke Schenk.
*************************
De zee
de zee onthoudt niets van ons
heeft geen herinnering
aan hem die hij ooit meenam
naar verre diepten
de zee vergeet zijn golven
die één voor één
aanrollen op het strand en
stukken hout neerleggen
en schelpen wieren een schoen
touwen een ui een lege fles
een zwemvest
dat alles vergeet de zee
de zee heeft geen herinnering
niet aan het kind dat zachtjes zingt in zijn spel
niet aan de man die twee zilveren vissen
neerlegt op het zand niet aan de vrouw
die met trage slag zwemt naar de horizon
niet aan het schip dat zonk
de zee heeft geen herinnering
de zee heeft alles vergeten
Anneke Schenk
illustratie Anneke Schenk – acryl op Nepalees papier
Wat een mooi gedicht Anneke , en wat een prachtige illustratie met die in elkaar vloeiende kleuren.
Inderdaad, de zee heeft geen herinnering en dat is maar goed ook want anders was ze al lang gestorven van verdriet.
Práchtig …!
Hartelijke groet,
Hans Oud.
een aansprekende illustratie en zeker ook een bijzonder gedicht: ook al doet déze zee mij “tragiek” gewaar worden.
Het blijft een mooi gedicht.
Je hebt het al eerder in Vers op zondag openbaar gemaakt maar het heeft nog niets aan zeggingskracht ingeboet!
Een gedicht om vele malen te herlezen en er toch wat nieuws in te ontdekken.