Schrijverscorner 61: Eva

De stadsdichter van Middelburg, Karel Leeftink schreef een gedicht over de ‘Gouden Eva’, die tijdens de Nationale Museumweek door het Zeeuws Museum op de Middelburgse markt werd geplaatst. Het veertien meter hoge beeld is gebaseerd op een ivoren mesheft van acht centimeter uit het bezit van het museum uit de 16e eeuw. Het mesheft is gevonden in Heinkenszand. (foto Jorrit Lousberg)

eva (niet alles goud wat er blinkt)                        

haar gouden lijf pront in de zon
staat zij daar naakt te pronken
verleidelijk onschuldig schier
te lonken naar het manvolk met
die appel in haar hand
waarmee – zoals u welbekend –
het einde van het begin
de erfzonde zondeval de vlucht uit het paradijs
dood en verderf goed en kwaad de ellende echt begon

neemt nooit een appel van een vrouw aan
heren past goed op
al is zij sappig welgevuld mooi rond
en blink gewreven
weet dat dat u slechts onheil brengt
misere kwelling kommer kwel
malheur en narigheid
neemt nooit een appel van een vrouw aan
echtgenote, maagd of meid, bijslaap
of concubine

sereen en onbewogen lijkt
zij koel en onverstoorbaar
blijft zij stoïcijns en onaandoenlijk
onder de blik die op haar lijf
de valse appel vindt
die zij – zoals alom bekend –
door slangenpraat verlekkerd
stiekem plukte van de boom van kennis van het goed en kwaad
en toen haar heer en kameraad tot hetzelfde verleidde

neemt nooit een appel van een vrouw aan
heren luistert goed
al is zij fruitig fris en rijp geurig
en onbespoten
weet dat dat u slechts rampspoed brengt
beproeving sores tegenspoed
gruwel en trammelant
neemt nooit een appel van een vrouw aan
dame gade lief amant serpent
of minnares

hebt haar lief bemint geniet
aanbidt en kust haar voeten
draagt haar op handen houdt haar vast
knuffelt liefkoost en streelt
vertroetelt haar flikflooit en vleit
maar één ding, heren, hoort naar mij:
neemt nooit een appel van haar aan
hoezeer zij ook verleidt

Karel Leeftink (mei 2016)