Sinds 14 februari 2016 wordt er elke zondag een gedicht van een Zeeuwse dichter op het PZC-weblog Zeelandgeboekt gepubliceerd. Ruim twintig poëten werken mee aan het nieuwe dichtersplatform. Onder de titel ‘Vers op Zondag’ presenteren zij een gedicht, waarin vaak een vleug Zeeuws door zal klinken. Alle vorige afleveringen vindt u in de categorie ‘Zeeuwse Poëzie’.
Jan Zwemer neemt de vierde aflevering voor zijn rekening.
de dankdag
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
’t liefst in ’t zicht van ’t kèrkvolk ‘s middags, want
ie ao ’t nie zò op mènselijke wetten
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
twintig roeen en meer, ie keerde ’t mee den ’and
ie ’ieuw een rieme, een gaeve rechte kant
en tegen doenker kon n z’n spae in de olie zette
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
nie schielijk, mae gestaag, ie spitte mee verstand
geên jacht, geên baos, ie stoeng op eige land
geên vuulte kwam vò ‘t zicht, daè kon j’ op lette
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
zò ei-je vò december ‘eêl jen ’of an kant
een jaer eit zò z’n eige vaste ritme
je kan de vorst verwachte en impersant
ei-je je vrie’eid laete ziee an aolleman
en ‘s aevends dankbaer kan j’ in kèrke zitte
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
Jan Zwemer
(een roe is ruim 13 vierkante meter)
(de betreffende streektaal is het Walchers)
Jan Zwemer: ,,De spa van mijn vader, waarmee ik nu al ruim vijftien jaar zelf spit.”
Sterk gedicht qua inhoud en vorm. Herhalingen van zinnen en klank. Metrum en ritme! En ook nog eens in het Walchers, wat het emotioneel sterk maakt. Het personage, voader, is als onafhankelijk vrij man overtuigend neergezet met zijn spa. Hier word ik blij van.
Het heeft niet alleen een emotionele lading maar ook een mythische; het respect dat het personage heeft voor het land en zo een verbinding maakt met hogere.
Wat een mooi, Zeeuws gedicht !
De herhaling van de klanken brengt een prachtig ritme , waarin respect doorklinkt voor het lange en langzame werk op het land.
Veel trage à..’s, prachtige cadans, die van de vader, die zó doorklinkt dat ook het beeld van de Walcherse boer gaandeweg naar voren komt.
Jan, Zeeuws, puur en eerlijk. Ik durf bijna niet in niet- Zeeuws te schrijven: als ik naar m’n lapje loop, scandeer ik hardop: mee dankdag spitte vaoder aol z’n land; mee dankdag spitte vaoder aol z’n land; mee dankdag spitte vaoder aol z’n land. Dat loopt zo lekker, dank daarvoor!
Geboren in Zeeuws-Vlaanderen maar al ruim veertig jaar woonachtig boven de rivieren, in de stad R, ben ik blij met het bestaan van Zeeland Geboekt. Zondagen die beginnen met gedichten waarin Zaamslag een rol speelt, de omgeving van Domburg, een dijk aan een rivier en een eigenwijze spitter kunnen al bijna niet meer stuk. Dichters tot nu toe, bedankt. Ik bewaar jullie allemaal en hoop dat dit nog lang zo door kan gaan.
Tip: vervang ‘dankdag’ door ‘biddag’ en ‘december’ door ‘de lente’
en je hebt een voorjaarsversie!
Uiteraard met jouw permissie, Jan.
een late reactie op dit gedicht:
jan, een (h)eerlijk zeeuws gedicht met een strak zeeuws ritme. de eigenzinigheid van de zeeuwse landman wordt overtuigend neergezet. een dijk van een walchers vers….
( ook voor een brabantse nog goed te “verstaan” )